Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego (art. 135 § 1 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).
Czy wobec tego możemy zastosować zasadę – gdy rodzic dużo zarabia to można żądać od niego wysokich alimentów?
Przede wszystkim uzasadnione potrzeby dziecka zależą od konkretnej sytuacji faktycznej. Jeśli dziecko w trakcie trwania małżeństwa rodziców żyło na bardzo wysokiej stopie życiowej to nie ma powodów, aby tę sytuację miał zmienić Sąd w postępowaniu o rozwód. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa dzieci mają prawo do równej stopy życiowej z rodzicami i to zarówno wtedy, gdy żyją z nimi wspólnie, jak i wtedy, gdy żyją oddzielnie. Oznacza to, że rodzice powinni zapewnić dziecku warunki materialne odpowiadające tym, w jakich żyją sami. Ponadto, w orzecznictwie wskazuje się, że są obowiązani podzielić się z dzieckiem nawet najmniejszymi dochodami.
Przez usprawiedliwione potrzeby uprawnionego rozumieć należy potrzeby, których zaspokojenie zapewni mu – odpowiedni do jego wieku i uzdolnień – prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy.
Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 1987 r., sygn. akt III CZP 91/86).
Warto jednak zaznaczyć, że niekiedy potrzeby, które określilibyśmy mianem „zbytkowych” lub „luksusowych” mogą być więc uznane za potrzeby „usprawiedliwione”. Może się tak stać w konkretnych okolicznościach faktycznych – zależy to m.in. od stopy życiowej na jakiej żyli rodzice w trakcie małżeństwa, wieku dziecka, jego indywidualnych zdolności.
Nasza kancelaria zajmuje się kompleksowo sprawami rodzinnymi takimi jak rozwody, alimenty, ustalenie kontaktu z dziećmi, podział majątku. Chętnie doradzimy i odpowiemy na wszystkie pytania. Zadzwoń do nas – +48 22 206 39 00.
