.
Budowa obiektu budowlanego bez uprzedniego uzyskania ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę jest
, zaś obiekt stanowiący taką samowolę zasadniczo podlega rozbiórce, chyba że spełnia kryteria umożliwiające legalizację samowoli.
Art. 4 ustawy ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo Budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 1202 z późn. zm.), (dalej „Prawo Budowlane”) o treści:
normuje tzw. zasadę wolności budowlanej zgodnie z którą
.
W wypadku, jeżeli dla obszaru na którym położona jest nieruchomość, na której planowana jest inwestycja budowlana obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, przed rozpoczęciem budowy
wymagane przez prawo.
Jeżeli dla danego obszaru brak jest planu miejscowego, inwestor musi przede wszystkim uzyskać
, a następnie pozwolenie na budowę i inne decyzje administracyjne wymagane przez prawo.
3.1 Decyzja o warunkach zabudowy
Decyzję o warunkach zabudowy wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta po uzgodnieniu z właściwymi organami administracji i po uzyskaniu uzgodnień lub decyzji wymaganych przepisami odrębnymi. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy
jest możliwe jedynie w przypadku łącznego spełnienia następujących warunków:
- Co najmniej jedna działka sąsiednia, dostępna z tej samej drogi publicznej, jest zabudowana w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie kontynuacji funkcji, parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu, w tym gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych, linii zabudowy oraz intensywności wykorzystania terenu;
- Teren ma dostęp do drogi publicznej;
- Istniejące lub projektowane uzbrojenie terenu, z uwzględnieniem ust. 5, jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego;
- Teren nie wymaga uzyskania zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne albo jest objęty zgodą uzyskaną przy sporządzaniu miejscowych planów, które utraciły moc na podstawie art. 67 ustawy, o której mowa w art. 88 ust. 1;
- Decyzja jest zgodna z przepisami odrębnymi.
3.2 Decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach („decyzja środowiskowa”).
Dla planowanych przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko oraz dla przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko konieczne jest
uzyskanie decyzji środowiskowej.
Wydanie decyzji środowiskowej następuje
przed uzyskaniem decyzji o pozwoleniu na budowę. Decyzję środowiskową dołącza się do wniosku o wydanie decyzji o pozwolenie na budowę.
Organem właściwym do wydania decyzji środowiskowej jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta.
3.3 Decyzja o pozwoleniu na budowę („pozwolenie na budowę”)
Zgodnie z art. 28 Prawa Budowlanego
roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.
Art. 28 ust. 2 Prawa Budowlanego stanowi:
„stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.” Przepis art. 28 ust.2 Prawa Budowlanego używa pojęcia normatywnego „obszar oddziaływania obiektu”.
Zgodnie z art. 3 pkt 20 Prawa Budowlanego przez obszar oddziaływania obiektu należy rozumieć teren wyznaczony w otoczeniu obiektu budowlanego na podstawie przepisów odrębnych, wprowadzających związane z tym obiektem ograniczenia w zagospodarowaniu tego terenu. Szczegółowe określenie, który z podmiotów, poza inwestorem, posiada legitymację do występowania jako strona w danym postępowaniu, możliwe jest wyłącznie na podstawie przepisów techniczno-budowlanych, zawierających regulacje odnoszące się do odległości obiektów i urządzeń budowlanych od innych obiektów i granic nieruchomości.
3.4 Decyzja o wyłączeniu gruntu z produkcji rolniczej lub leśnej
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 3 lutego 1995r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych dla potrzeb uzyskania decyzji w zakresie niezbędnym dla realizacji inwestycji lub jego poszczególnych etapów
konieczne jest dokonanie wstępnej analizy gruntów wykazanych w ewidencji gruntów jako grunty rolne klas od I do IV, porównanie ich z planem realizacyjnym inwestycji w celu ustalenia jakie obszary gruntów rolnych mają być przeznaczone na inne cele niż rolnicze, to jest pod obiekty budowlane, drogi, chodniki, parkingi, ogrodzenia.
Wyłączenie z produkcji użytków rolnych wytworzonych z gleb pochodzenia mineralnego i organicznego, zaliczonych do klas I, II, III, IIIa, IIIb, oraz użytków rolnych klas IV, IVa, IVb, V i VI wytworzonych z gleb pochodzenia organicznego, a także gruntów, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2-10, oraz gruntów leśnych, przeznaczonych na cele nierolnicze i nieleśne – może nastąpić po wydaniu decyzji zezwalających na takie wyłączenie (dalej „decyzja o wyłączeniu”).
Wydanie decyzji o wyłączeniu następuje przed uzyskaniem pozwolenia na budowę.
Osoba, która uzyskała decyzję o wyłączeniu obowiązana jest uiścić należność i opłaty roczne, a w odniesieniu do gruntów leśnych – także jednorazowe odszkodowanie w razie dokonania przedwczesnego wyrębu drzewostanu. Obowiązek taki powstaje od dnia faktycznego wyłączenia gruntów z produkcji.
Należność pomniejsza się o wartość gruntu, ustaloną według cen rynkowych stosowanych w danej miejscowości w obrocie gruntami, w dniu faktycznego wyłączenia tego gruntu z produkcji.
3.5 Zgoda wodnoprawna
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 20 lipca 2017 roku Prawo Wodne –
o ile dla inwestycji przewidziany jest pobór lub odprowadzenie wód powierzchniowych lub podziemnych (np. z kanalizacji deszczowej) albo odprowadzenie ścieków (np. z oczyszczalni ścieków) do wód lub do ziemi, konieczne jest uzyskanie pozwolenia wodnoprawnego. W niektórych przypadkach wystarczające jest dokonanie zgłoszenia wodnoprawnego.
Pozwolenie wodnoprawne jest decyzją administracyjną zezwalającą na szczególne korzystanie z wód, wykonywanie urządzeń wodnych lub inne działania określone w przepisach prawa, jak również określającą precyzyjnie warunki takiego zachowania. W celu uzyskania decyzji o pozwoleniu wodnoprawnym konieczne jest złożenie odpowiedniego wniosku do właściwego Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej lub Dyrektora Zarządu Zlewni Wód Polskich.
3.6 Pozwolenie na wycięcie drzew
Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 roku o ochronie przyrody,
usunięcie drzew lub krzewów z terenu nieruchomości wymaga uzyskania zezwolenia, albo co najmniej zgłoszenia.
Wydanie zezwolenia może być uzależnione od przesadzenia drzew lub krzewów w miejsce wskazane przez wydającego zezwolenie albo zastąpienia ich innymi drzewami lub krzewami, w liczbie mniejszej niż liczba usuwanych drzew lub krzewów.
Pozwolenie na wycięcie drzew wydaje się na wniosek, w którym należy wskazać imię, nazwisko, adres posiadacza i właściciela nieruchomości, tytuł prawny władania nieruchomością, nazwę gatunku drzewa lub krzewu, obwód pnia drzewa, przeznaczenie terenu, na którym rośnie drzewo, wielkość powierzchni, z której zostaną usunięte krzewy.
Posiadacz nieruchomości ponosi opłaty za usunięcie drzew lub krzewów.
Opłaty nalicza i pobiera organ właściwy do wydania zezwolenia na usunięcie drzew i krzewów. Opłaty za usunięcie drzew lub krzewów oraz termin ich usunięcia, przesadzenia lub posadzenia innych drzew lub krzewów ustala się w wydanym zezwoleniu.
Opłatę za usunięcie drzew ustala się na podstawie stawki zależnej od obwodu pnia oraz rodzaju i gatunku drzewa.
Obowiązek uiszczenia opłat przedawnia się z upływem 5 lat licząc od końca roku, w którym upłynął termin uiszczenia opłaty. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta wymierza administracyjną karę pieniężną za usuwanie drzew lub krzewów bez wymaganego zezwolenia w wysokości 2 krotności opłaty za usunięcie drzew lub krzewów.